SolisSearch

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. De hominibus dici non necesse est. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.